Tegenwoordig zijn we ontzettend kritisch over van alles en nog wat. Natuurlijk heeft dit goede kanten, zo zijn we veel meer bezig met het milieu, proberen we gezond te leven en komen we qua kennis heel ver door kritisch te zijn. Maar er zit zeker ook een keerzijde aan dit kritische gebeuren en daar wil ik het graag met jullie over hebben.

Doordat we zoveel kritischer zijn geworden vallen er ook een heleboel mensen uit. Daar bedoel ik mee dat mensen een burn-out krijgen of overspannen raken en het even niet meer zien zitten. Tegenwoordig willen we alles zo perfect hebben, valt daar wel tegenop te botsen?

Daarbij denk ik dat onze innerlijke criticus nog wel het meest moeilijk is. Want eerlijk is eerlijk zijn andere mensen zo kritisch op jou of ben jij dat vooral zelf? Als ik naar mezelf kijk, ben ik voor mijzelf mijn meest kritische beoordelaar. Ik wil alles goed doen en kan mezelf behoorlijk bestraffend toespreken als dit niet lukt. Ik ben ambitieus en dat is een goede eigenschap, maar niet als je daarbij maar over je eigen grenzen heen blijft gaan.

Zo schreef ik al eerder dat ik een wellnessdagje heb gedaan om gewoon even te relaxen. In het begin kon ik gewoon niet relaxen, omdat mijn innerlijke criticus weer naar boven kwam. Iris, moet je niet eigenlijk met school bezig zijn? Iris, je kan ook wel meer voor je bedrijf doen hoor. Iris, eigenlijk moet je ook nog wat van je laten horen tegen vrienden en familie. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het duurde echt even een tijdje voordat ik de knop om kon zetten en dan nog was het niet helemaal weg. Ik moet het echt uit mijn hoofd duwen.

Waarom maken ik en ik denk ook veel anderen zich zo druk om al deze dingen? Waarom maken we ons zo druk over wat iedereen van ons zal vinden? Waarom verlangen we meer van onszelf dan van een ander? Ik kan het antwoord hier nog steeds niet helemaal op geven. Ik vind het een moeilijk iets en het lukt me niet om het zomaar uit te zetten. Hoe graag ik dit ook zou willen.

Ik weet wel dat ik wat liever voor mezelf mag zijn. Tegen vrienden zou ik ook niet zo praten zoals ik soms tegen mijzelf praat. Mijn streven is dan ook om mezelf niet onnodig te vergelijken met andere mensen die het allemaal wel niet beter doen. Wanneer ik dit doe, klap ik de laptop dicht of ga ik een hele andere activiteit doen. Ook ga ik op vaste tijden rust inbouwen. Ik hoef namelijk niet altijd maar door te gaan en altijd bereikbaar te zijn. Willen andere mensen dit wel doen? Dan is dat hun eigen keuze en niet die van mij. Voor mijzelf kiezen zal een proces worden (daar ben ik druk mee bezig), maar is zeker nodig. In Den Haag is het nu helemaal een mooie gelegenheid voor mij, want voor het eerst in mijn leven heb ik een half jaar rust genomen. Niet dat ik niks ga doen, maar ik wil blogs schrijven, mijn site verbeteren, met mijn fotografiebedrijf aan de slag en eens voor mijzelf kiezen. Deze beslissing koste mij ontzettend veel moeite, want het voelde in het begin als een soort falen. Toch is het eigenlijk geen falen en probeer ik het meer als een kracht te zien. De kracht om eindelijk eens mijn eigen weg te kiezen.

Ik ben ook heel benieuwd naar jouw meningen of inzichten over dit onderwerp en zou het leuk vinden als jullie dit met mij willen delen onderin de comments!

Heb jij ook last van een innerlijke criticus en hoe ga jij hiermee om?