Laatst had ik een gesprek met iemand waar uitkwam dat zij het moeilijk vond om dingen gewoon te gaan maken en dan vooral op het creatieve vlak. De stap zetten om gewoon wat te gaan schrijven, doen, maken, creëren dat kan soms best wel eens moeilijk zijn. Daar komt die kritische zelf weer naar boven, want we willen het allemaal goed doen. 

Die moeilijke stap om te gaan maken snap ik maar al te goed. Ik was altijd aan het priegelen, alles moest perfect. Ik maakte het mijzelf ontzettend moeilijk, want het kan niet allemaal perfect en daardoor “durfde” ik bepaalde (kunst)vormen gewoon niet te doen. Ik wilde namelijk al jaren schilderen, want dat vond ik fantastisch. Maar die stap, die was allemachtig groot. Pas op de kunstacademie leerde ik dit echt loslaten. We moesten ineens modellen tekenen in één minuut tijd. Wat een drama was in het begin, want ik had nog niet eens een hand op papier staan bij wijze van spreken. Toch ging elke keer weer die timer af en ik leerde er mee om gaan. Ik leerde snelle lijnen te zetten en mijn piekerende gedachten even aan de kant te zetten. Daar was gewoon simpelweg geen tijd voor. Ook later in het jaar met het schilderen had ik het echt even benauwd. Het begin van een schilderij is gewoon niet mooi. Dat kan ook niet, want je maakt eerst een groffe schets, maakt kleurvlakken en gaat als het nodig is weer over dezelfde vlakken heen. Het is echt een werk in proces. Uiteindelijk vond ik dit heerlijk om te doen, want ik durfde hierdoor juist meer te experimenteren met kleuren over elkaar te gaan en bij elkaar te zetten. Ik denk dat vooral het begin moeilijk is. Het witte papier staart je nog net niet aan met een stemmetje die zegt: ‘toe maar, verpruts mijn mooie schone witte papier’. Maar even hè dat witte papier mag gewoon “vies” hoor, het hoeft niet zo wit te blijven als die mooie witte blouse.

Het is ook een hele stap om zomaar iets te gaan maken, maar het gewoon doen is zeker aan te leren. Des te vaker je iets gaat maken, des te makkelijker het wordt. Het helpt mij vaak om in mijn achterhoofd te houden dat het niet allemaal perfect hoeft en dat als ik het niet mooi vind het ook regelrecht de prullenbak in kan. Daarbij hoeft niemand het te zien. Hierbij voel ik een soort vrijheid, want dan maakt het niet zoveel uit wat ik maak. Als het dan toch naar mijn zin is kan ik het namelijk altijd nog aan andere mensen laten zien. Haal de druk er dus vooral af voor jezelf. Jullie weten namelijk ook niet dat ik deze tekst tig keer heb opgeschreven, omdat ik net het lusje van de letter niet mooi vond. Nee maar echt, het maakt allemaal niet uit!

Nu heb ik het even over tekenen en schilderen, maar dit geldt natuurlijk ook voor andere creatieve vormen: fotograferen, boetseren, schrijven en ga zo maar door. Ga dingen proberen en zet desnoods die timer voor jezelf neer om te beginnen en te gaan oefenen. Binnen die tijd kan je even niet nadenken over alles wat fout kan gaan en ga je alleen maar creëren. Daarna kan je wel kijken of het wat geworden is. Probeer het maar eens.

Kan jij makkelijk dingen maken of voel je dit ook (wel eens) als een drempel? Wat helpt jou om te gaan maken? Tell me!