Druk voelen

Druk voelen over van alles. Wat wil ik nou eigenlijk? De laatste tijd ben ik vooral veel bezig met te bedenken wat ik nou eigenlijk wil, wat wil ik doen, waar wil ik heen en wat vind ik belangrijk? Ik ben filmpjes aan het kijken over fotografie, van TED-talks en ben ook veel aan het lezen. Het hele mindful denken wordt alleen maar meer en geef het eens ongelijk. Wij leven nu in een wereld waar we het idee hebben dat de tijd te snel voor bij gaat.

We zijn zo druk met alles bezig, moeten vooral alles tegelijkertijd doen en zijn gefocust op prestaties. Ik ben zelf ook altijd heel veel bezig geweest met mijn prestaties. Ik heb altijd een drang om mijzelf te bewijzen tegenover alles en iedereen. Maar, waarom? Waarom vind ik dit zo belangrijk en waarom zit ik constant in deze struggle?

Veel mensen stoeien hiermee, want in deze wereld die zo snel gaat en waar alles voor je gevoel al een keer gedaan is groeit de behoefte om jezelf te bewijzen en om jezelf te laten zien. Daar speelt internet natuurlijk een grote rol in, want we kunnen ook alles van iedereen zien. We kunnen alles delen en liken en zijn daarom veel bezig met andere mensen. Wat vinden andere mensen van ons en wat vinden wij van andere mensen.

We oordelen hierdoor sneller en gaan onszelf ook steeds meer met anderen vergelijken. Het kan alle kanten op gaan, want de ene keer voel je je beter, de volgende keer inspireert iemand je enorm en weer een andere keer word je er bijna depressief van. Jezelf vergelijken met anderen is eigenlijk niet goed, want niemand is gelijk. Soms is het goed om dat even te beseffen en dat het oké is dat je niet overal bij hoort of dat jij je eigen mening hebt. Dat mag ook. Het is aan de mensen om jou heen de verantwoordelijkheid om jou te respecteren om wie je bent en wat je vindt.

Ik probeer bewuster te zijn van mezelf. Te letten op hoe ik denk en hoe ik mijzelf zie. Het veranderen van die prestatiedruk ligt bij mijzelf en hoe ik dingen interpreteer. Alleen ik kan wat doen aan de manier waarop ik mij elke keer voel als ik bijvoorbeeld weer een tentamen moet maken en ik een goed cijfer wil halen of wanneer ik mijzelf weer eens vergelijk met een fantastische fotograaf ook al fotografeert zij al veel langer. Want wat ik dan voel is de druk om het goed te doen en om iedereen te laten zien dat ik het wel kan. Wat het belangrijkste is is dat ik het vooral voor mijzelf doe en ik ben ook de enige die dit om kan keren. Minder kritiek op jezelf hebben is best wel een dingetje, want wat kunnen we soms hard zijn voor onszelf.

Ik vergelijk mijzelf te veel met anderen en hun prestaties. Ik let op de dingen die ik niet haal en trek het uiteindelijk veel te groot: wat moet ik dan met mijn leven, welke kant moet ik dan op? Maar de wereld vergaat niet en de toekomst kan je niet voorspellen. Ik doe mijn best en ik wil mezelf ook helemaal niet kapot werken. Dat heeft geen zin. Wat bereik je daarmee als je je intens ongelukkig voelt. Natuurlijk is hard werken goed, maar het kan ook té hard werken zijn, waardoor je zelf onderuit gaat.

In mijn jaren van de kunstacademie ben ik mijzelf enorm tegengekomen. Mijn beweegredenen en mijn manieren van doen zijn heel persoonlijk en vaak liep ik vast. Toch kwam ik hier elke keer weer uit en ontdekte ik nieuwe dingen om verder te komen. Niet alleen in mijn fotografie, maar ook in mijn manier van denken. Nu ik op de universiteit zit is het een hele andere manier van denken en ik moet best behoorlijk wennen. De afgelopen twee maanden waren slopend voor mij en ik heb echt nog nooit zo hard geleerd voor een tentamen. Dit is niet erg en dat hoort er ook bij, maar voor de komende periode ga ik het wel anders aanpakken. Ik heb een planning gemaakt per week en ik moet van mezelf verplicht vrije tijd inplannen. Anders is het simpelweg niet vol te houden en blijft het niet meer leuk.

Daarnaast ben ik er in deze twee maanden achter gekomen dat ik weer meer wil fotograferen en niet alleen voor opdrachten maar ook voor mijzelf. Ik mis het enorm en daar ga ik wat aan doen. Voor mij is het geen oké jaar geweest als ik niet kan fotograferen en mijn ding niet kan doen. Zo ben ik al heel lang aan het sparen voor een nieuwe camera en ik denk dat ik die aan het einde van het jaar maar eens ga kopen. Niet als een beloning, maar als een cadeau voor mezelf.

Voelen jullie een druk om te presteren? Hoe gaan jullie hiermee om?